Pinspiratie 11: Omdat het blijft regenen...

Ik hang graag rond op Pinterest, lekker plaatjes kijken.
Meestal pin ik hier en daar iets, bekijk ik schattige handgemaakte knuffels, mooie patronen, interessante kunst of mooie retrospulletjes. Soms kom ik een fantastisch idee tegen, soms een mooie tekst.
En soms maakt een afbeelding mijn dag goed.

Vanmorgen liep ik naar kantoor in de regen.
Tegen de regen in, balend dat het goede weer maar niet op gang komt.
Als dat nog voor de koffie gebeurt, vind ik het moeilijk om positief te blijven, terwijl ik toch wel durf te zeggen dat ik overwegend optimistisch ben...
Toen ik het weekend in luidde met een rondje pinnen, kwam er spontaan een glimlach om mijn mond.
Want regen is niet leuk, maar Pascal Campion weet het toch zo in beeld te brengen dat ik me opeens een enorme zeur vind als ik klaag over het weer.

Even rondkijken bij Google, en ik moet de conclusie trekken dat deze kunstenaar een bijzonder zonnig karakter moet hebben, omdat dit fantastische plaatje niet op zichzelf staat. Er is meer!

Opeens ben ik van mening dat de regen gevierd moet worden.
Morgen ga ik eens kijken of springen in plassen nog steeds zo fijn is als vroeger.
Voor je het weet schijnt de zon, dus je moet ervan genieten nu het nog kan!

Samen in de haakhemel

Als de kat van huis is, dansen de muizen op tafel, toch?

Meneer Snoeshaan is dit weekend van huis. Hier wordt niet op de tafel gedanst, maar op de bank gehaakt en gebreid. Met overal katoen en wol, een grote pot thee, chocola, een fijn muziekje én de Snoezepoes, die het allemaal enorm interessant vindt!

Hij hangt tegen mij aan en knuffelt, al spinnend, een bolletje catania.

Af en toe strekt hij een pootje, om er even aan te voelen of een te ver weg liggend haakwerkje iets dichterbij te halen.

Tussendoor wil hij er graag mee spelen, maar dat mag niet van het vrouwsmens.

Ter compensatie bekijkt hij het dan van de zijkant, of op de kop.

Om uiteindelijk in slaap te vallen in de haakhemel...

Wij vermaken ons wel, dit weekend, samen!

Blinde paniek!

Ik ben een nerd, ik geef dat zonder schroom toe.

Zo ééntje die altijd en overal foto's maakt, gewoon omdat het kan en ik daar blij van word.

Meneer Snoeshaan zucht wel eens als ik, net als we van een zonsondergang genieten, mijn telefoon tevoorschijn haal om een kiekje te schieten.

Dubbel genieten in mijn optiek, want je kunt het steeds weer terugkijken. Ik kweek herinneringen en ben ontzettend melancholisch, en deel graag.

Ik laat graag foto's zien, vrienden, volgers, collega's, familie... Ik app, mail en show me suf.

Met mijn telefoon als mijn trouwe metgezel, ik kocht er een Xperia voor, want die zijn goed in foto's.

Mijn Xperia wilde de software bijwerken.

Ik had geen bezwaren, en aangezien mijn telefoon lief ik voor mij, stond ik hem toe Jelly Bean te downloaden. Ik vond dat wel gezellig klinken ook, en lekker vrolijk en kleurrijk. Geschikt voor de zomer. Ik drukte dus op installeren nadat mijn laptop me verzekerde dat er niks kwijt zou raken, en het alleen maar beter zou worden.

Na een klein half uurtje was mijn geliefde telefoon bijgewerkt.

Even een gadget opnieuw installeren, hier en daar een app bijwerken, en ik kon weer helemaal mee met de nieuwste versie van Android, hoewel er weinig verandering leek te zijn.

Totdat... Nee toch...

AL mijn foto's weg waren. 'U heeft geen items in deze map', vertelde Jelly Bean me. 

JAWEL!!! schreeuwde ik terug, ik heb zo'n 5000 items in die map! Ik wist mezelf te herstellen en de telefoon opnieuw op te starten, hoewel er enige sprake was van angstzweet, vermoed ik.

Nog steeds weg. Code rood. Anderhalf jaar vakanties, geboortes, verjaardagen, Snoezepoes, herinneringen, melancholie. 5000 foto's, weg. En toen viel de telefoon uit.

Ik was in staat een begrafenisondernemer te bellen, maar ja, zonder telefoon is dat nog lastig. Dus zette ik een kopje thee voordat ik probeerde mijn telefoon te reanimeren. Bloednerveus hield ik de knop ingedrukt... toen ik een startscherm zag was daar een zucht van verlichting, en toen ik ook mijn foto's weer terug zag, alle 5000, besloot ik dat ik vaker mooie foto's moet delen.

En misschien moet ik een back-up maken...

Snoezepoes en varkentje Berend

Als het regent, gaat de Snoezepoes wel naar buiten, hij doet niet zo moeilijk, maar hij is meer binnen.

Wij hebben zo'n kat die we in de zomer alleen rond etenstijd zien, maar als het weer slechter is, is hij nog wel eens gezellig een dagje thuis. Zo ook gisteren.

Met zijn vind-me-lief blik, hier in combinatie met ik-moet-mijn-energie-kwijt-dus-speel-met-mij, dartelde hij om me heen, om vervolgens op de kop te bekijken hoe ik Berend en kornuiten weer inpakte, die wachten nu op een volgende markt. De snoezepoes is gek op haakwerk, en houdt graag in de gaten wat ik daarmee allemaal doe. Hij heeft de making of Berend op de voet gevolgd, probeerde een oortje te stelen om mee te spelen of keek vol concentratie hoe ik de oogjes vast zette.

Berend is gehaakt met Catania en haaknaald 3, en zo'n 17 centimeter groot.

Ik ben er nog!

Ik ben te lang weg geweest...
Drukte, een slecht werkende laptop, een erg ziek broertje, een creativiteitsdipje, een writersblock.
Ik weet niet zo goed wat nou precies de boosdoener was, maar ik vergat even te bloggen en was opeens twee maanden weg.

Met mijn broertje gaat het een stuk beter, de drukte wordt minder, en met de druk van onze eerste markt dit jaar (kijk hier) lukte het om twee (POPPETJE)s af te maken. Nu nog een goede laptop kopen binnenkort, dan kan ik er weer helemaal tegen!

Lilly lag al een tijdje bijna af, alsin alleen nog in elkaar zetten, draadjes wegwerken en oogjes geven, te wachten. Ik hou niet zo van het afmaken van (POPPETJE)s, maar als ze eenmaal af zijn, hou ik des te meer van ze...

Inmiddels ben ik weer druk, nu met breien van dekentjes.
Restjes opmaken en kleurtjes combineren, het gaat als een trein, nu maar hopen dat ook het wegwerken van de draadjes snel gebeurt. Dan blog ik er snel weer over!